अष्टमः सर्गः

अथ तस्य विवाहकौतुकं ललितं बिभ्रत एव पार्थिवः।
वसुधामपि हस्तगामिनीमकरोदिन्दुमतीमिवापराम् ॥१॥

दुरितैरपि कर्तुमात्मसात् प्रयतन्ते नृपसनवो हि यत्।
तदुफस्थित मग्रहीदजः पितुराज्ञेतिन भोगतृष्णया॥२॥

अनुभूय वसिष्ठसंभृतैः सलिलैस्तेन सहाभिषेचनम्।
विशदोच्छ्वसितेन मेदिनी कथयामास कृतार्थतामिव॥३॥

स बभूव दुरासदः परे गुरुणाथर्वविदा कृतक्रियः।
पवनाग्निसमागमो ह्ययं सहितं ब्रह्म' यदस्त्रतेजसा॥४॥

रघुमेव निवृत्तयौवनं तममन्यन्त नवेश्वरं प्रजाः।
स हि तस्य न केवल श्रियं प्रतिपेदे सकलान् गुणानपि ॥५॥

अधिकं शुशुभे शुभंयुना. द्वितयेन द्वयमेव सङ्गतम्।
पदमृद्धमजेन पैतृक विनयेनास्य नवं च यौवनम्॥६॥

सदयं बुभुजे महाभुजः सहसोद्वेगमियं व्रजेदिति।
अचिरोपनतां से मेदिनीं नवपाणिग्रहणां वधूमिव॥७॥

अहमेव मतो महीपतेरिति सर्वः प्रकृतिध्वचिन्तयत्।
उदधेरिव निम्नगाशतेष्वभवन्नास्य विमानना क्वचित्॥८॥

न खरो न च भूयसा मृदुः पवमानः पृथिवीरुहानिव।
स पुरस्कृतमध्यमक्रमो नमयामास नृपाननुद्धरन्॥९॥

अथ वीक्ष्य रघुः प्रतिष्ठितं प्रकृतिष्वात्म जमात्मवत्तया।
विषयेषु विनाशधर्मसु त्रिदिवस्थेष्वपि नि:स्पृहोऽभवत्॥१०॥

...Prev | Next...